بهای اَشک

( بهای اَشک )

چشـمِ من آرام شـو ، زاری مَکن

اَشکِ خود ، برگونه ام جاری مَکن

اَشک هایت را ، به اَرزانی مَریـز

بیجهـت ، بیهـوده بیگـاری مَکـن

اَشک را مَفـروش ، در هر اَنجمن

تا به وقتـش ، پرده برداری مَکن

مشتـری بـر اشک تـو، داوَر بـوَد

شـو رضـا، آشفتـه بازاری مَکـن

بابِ رحمت را ، علی باشـد بِـدان

از کسی دیگـر، خریـداری مکـن

اشـک جـاری کـُن ، برای فاطمـه

غیـرِ او جایـی ، گُهر بـاری مَکـن

بی کفـن ، در کربلا را کـن صـدا

پس بجـُز او ، فکرِ سـالاری مَکـن

بهرِ اَصغـر ، دیـده تَرکُـن عاشقـا

سُفره ای دیگر ، تو افطاری مَکن

میخَـرد اَشکـت ، علمـداری دَلیــر

جُزبه اخلاصش ، تو پنـداری مَکـن

بر مُصیبتهـایِ ، زینـب اشک ریـز

برمزارش ، فکر هُشیـاری مَکـن

انتظارش ، گَشتـه طولانـی دِگَـر

جُز وَلی ، جویـایِ دلـداری مکـن 

 

پَرگُشا مستانه ، برسویش (حبیب)

امشبـَت را ، وَقف اَشعـاری مَکن

      حبیب رضائی رازلیقی

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

وزن شعر

فاعلاتن  فاعلاتن  فاعلن

بحر رمل مسدس محذوف

خدا حافظ رفیق

( خداحافظ رفیق )

رفته ای  تنها ی تنها

منتظر چشمـم به دَر

من شدم بیمـارِ تـو

کُن دوایـم

ای طبیبِ با وفایم

چشـم بـگشـا تا  ببینـی

اشکهایـم در فراقـت

شد زِ شادی خانـه خالـی

بی تو دیگر رفته از خانه صفایم

بال هایـت خسته بـود

پس چرا رفتی شبانـه

کاش میکردی تحمـّل

من که گفتـم  زود آیـم

همسفـر بـودی مـرا

ای رفیـقِ نیمـه راه

در مسیـرِ زندگـی کردی

رَهایـم

منتظر چشمانِ من

یک نظر آیـی بخوابـم

پس به رویایم سفر بنما

از عسل شیـرین تر کُن

خواب هایـم

دل بریدی پس چـرا از

زندگانـی

کار آسانی نبـود

از تو دل کندن برایـم

می برم نامت به عزّت

خاطراتت زنده گردانم

مونـسم دیگر شـود

عکس هایـت ، عکس هایـم

ای فلـَک

مشتـری بودی همیشه

چشـم گریـانـم چرا؟

بر تنـم پـوشانـدی

رنگِ عشقـت را

سیـه شد جامـِه هایـم

........حبیب رضائی رازلیقی

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

بنام خدا

چند روز مانده به عید فطر پزشک جوانی  از اقوام بنده پس از یکسال دست وپنجه با بیماری  به دیار باقی شتافت از ایشان دو فرزند خردسال به یادگارماند

این سروده را

تقدیم به همسر داغدارش مینمایم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

وزن شعر 

 ( فاعلاتن )

مَرو بمان

( مَرو بمان )

نگاه بَر نمیکَنی

درآسمان چه دیده ای

بینِ تو با ستاره ها

زمزمه هایِ بی صدا

به ماه و آن اشارها

تو را قسم به مادرم 

مکُن شتاب

مَرو بمان   مَرو بمان

ندیده بوده ام پدر

به عمرِ خود چنیـن تو را

به چهره ات نشسته است

شوقِ رسیدن وصال

لرزه فتاده بر تنـم زِ واهمـه

چهره یِ بی قرارِ تو

گشته شبیـهِ فاطمـه

فتاده بر دلم شرر

رها مکن چنیـن مـرا

مَرو بمان  مَرو بمان

نِگَه کُنی به آسمـان

مینگری گَهی مرا

از سرِ شب نگاه خود

دوختـه ای به اختـران

ذکرِ تو است به زیرِ لب

«خدای من 

رضایِ من رضای توست 

به آرزوی خود رِسـَم

به سر رسیـده انتظار» 

چه وعده ای که این چنیـن 

کشَد به سویِ خود تـو را

مَرو بمان  مَرو بمان  

نظر به شهرِ کوفه کن

شهرِ پُر از رنگ و ریا

ابلیسانِ کوفیـان

نشسته اند کمیـنِ تو

نِگر بِرهنه خنجرَش

پوشیده در زیر عبـا 

خون بـه دلم نَکـن بابا 

مَرو بمان  مَرو بمان  

  ........حبیب رضائی رازلیقی

آخرین افطار را مولا  در منزل دخترش    ام کلثوم مهمان بود ام کلثوم متوجه رفتارهای غیر عادی پدرش میشود  و می بیند 

که پدر تمام شب را ذکر میگوید و به آسمان خیره شده و  میخواهد مانع رفتن پدر شود . اما تقدیر این بود که علی ع آن صبح  محراب مسجد کوفه را با خون  گلگون نمیاید

جانم علی

بنام خدا

( جانم علی )

عشقم علی، روحم علی جانم علی

مَرهم علی ، چاره و درمانم علی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

زنجیـرِ عشقـش گردنَـم  آویختـم

دیوانـه ام ، آرام و عُصیانم علـی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

تسخیرِ دلها می کُند ، خیبـر شکن

مقصود من ، تفسیرو میزانم علی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی 

تفسیر، در سیمای او کـُن جستجو

مِصباح راهَم ، گَشته ایمانـم علـی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

درکعبه میلادَش بوَد ، بُرهـان حـق

گویا خدا هم گفت ، حیرانـَم علـی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

خاتـَم دهَد ، در سجده سائل را نِگر

مردی به شب بردوش ، اَنبانم علی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

هرگز نگیرد ، دانه از مـوری بـزور

عادل مگو بر عـدل ، رُجحانـم علـی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

گویا به مسجد دیده شد ، شَقّ القمر

در خونِ خود ، رنگین و غلطانم علی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

آیا کسی باشـد بَـرَد ، شبهـا غـذا ؟

امشب نمی آید ، به کاشانـم علـی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

افتـاده در بستـر چـرا ، شیـرِخـدا

سوزَد جگر، نالان و سوزانـم علـی

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

اطرافِ او ، بنشستـه فرزنـدانِ او

زینـب بنـالـد ، مـاه ِتابانـم علــی 

جانم علی ، ای جانِ  جانانم علی

باید شود طوفـان در، اَرضُ السّمـا

دنیـا بسـوزد ، کـُلّ  امکانم علـی

جانم علی ، ای جان  جانام علی

 یکدَم نظر کُن ، حالِ بیمـارِ ( حبیب )

عمری به شبها ، زار و گریانم علـی

جانم علی ، ای جان  جانانم علی

          حبیب رضائی رازلیقی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قالب غزل

بحر رجز مسدس سالم 

وزن  

مستفعلن مستفعلن  مستفعلن