( زینب س )
چرا زینب مقامش گشتـه بی همتـا
علـی را چون بوَد او دختـری یکتـا
کلامـش بـویِ حیـدر میـدهد زینـب
سخن هایش به دلها چون علی گیـرا
بلاغـت را پـدر آمـوز گـارش شـد
عِفـافش هم بُوَد چون مادرش زَهـرا
سفرها چـون برادر بوده همراهَـش
بـُوَد او را کنــارش اَکبــری زیبــا
جلالَش کو؟کجا شد جـاهُ حشمت را
چه شـد در کربـلا افتـاده مشکلهـا
نبینـد گریـه هایـش را یتیمـانــش
دلش پـرخونـه درظاهـر نشـد پیـدا
به شب پیچیده درصحـرا نـواهایـش
که برپـا شد عزا در کنـجِ چـادرهـا
تـلاشـش را نمـایـد تـا کُنـــد آرام
تســلا میـدهـد طفـلانِ بــی بـابـا
یکی طفلـی بگریـد مـن عمـو دارم
زَنـد بـر صورتـم نامـردِ بـد سیمــا
بگوشم خونِ اَحمرگشته چون جاری
عَمـویـم کـی کُجـا؟ آیـَد خـداونـدا
دگر طفلی بنالـد خـار چـون پیکـان
عذابم مـی دهـد خـارج نِمـا ازپــا
بِبـارَد اشـک از چشمـانِ هر کـافـر
چو بینـد حالِ زینـب را بـه وا نفسـا
اگر در کربلا بـی سَـرحُسینش شـد
علمـداری کُنـد زینـب بـه عاشــورا
مدافع گشتـه بر مـرقَـد ( حبیبانت )
یَـلانـی کُشتـه در اطرافِ مرقـدهـا
حبیب رضائی رازلیقی
ــــــــ ــــــــــــ ــــــــــ
قالب غزل
وزن
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
بحرهزج مسدس سالم