دفتر شعر حبیب رضایی رازلیقی

رنج وصالت بکشم چون بسی ، نوبت خود را ندهم بر کسی

دفتر شعر حبیب رضایی رازلیقی

رنج وصالت بکشم چون بسی ، نوبت خود را ندهم بر کسی

سلام
بسیا عالی و خوب من که راضی هستم

آخرین مطالب

۲ مطلب در مرداد ۱۳۹۸ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

یا ضامن آهو

.

( یاضامن آهو )

دارم هوایِ مرقدت ای شاهِ من
دل می طپد در سینه ام ای ماهِ من

.

از کودکی نامت شده وردِ زبان
عشقت در این دنیا شده همراهِ من

.

کمتر زِ آهو نیستم مولا بیا
تا بنگری بر محبسِ جانکاهِ من

.

افتاده ام در بندِ صیّاد زمان 
آقا نظر کن بر اسارت گاهِ من

.

چون بچه آهو بر مزارت سر نَهم
دستی کشی  تا بر سرِ گمراهِ من

.

بر پنجره فولادِ تو گشتم دَخیل
کافی نبوده، همّت کوتاهِ من؟

.

مهمان شدم گاهی اگر بر سُفره ات
قانع نشد گویا دل خود خواهِ من

.

لایق نبودم در کنار مرقدت؟
جانم زِ تن بیرون شود، با آهِ من؟

.

گفتم رضا، راضی نشد در سینه دل
از مشهدَت تا کربلا شد راهِ من

.

حسرت به دل ماندم ، شود صبحِ فرج
چون گشته طی شش سال از پنجاه من

.

وقت اَذان گشته (حبیبم) شد سَحر
جاری شده اَشکم به سجده گاهِ من

.

شعر: حبیب رضائی رازلیقی
ــــــــــــــــــــــــــــــــ

.

قالب : غزل
بحر : رجز مسدس سالم 
وزن : مستفعلن مستفعلن مستفعلن

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۰
  • ۰

حسرت دیدار

( حسرت دیدار )


گوزلریم نن یاش آخور  ئوز سر و سامانیم نن

جانا گلدی ئورگیم  حالی پریشانیم نن


ای منیم طالعی آشفته  سنه واردی گله م

چوخلو گوردیم آجی لیق  همدم جانانیم نن


ئورگیم تنگه گلوب   سینه ده زندانی اولوب

درد، چوخدور کی دیم  غصه ی پنهانیم نن


یارادوبور نجه آلله  آلا گوزلی صنمی

بیر باخیش آیری سالار  مکتب و ایمانیم نن


یولمی؟ گر چی خطا  گئتمیشم امّا بیر عـمور

قاپوون سائلی یم  دیده ی بارانیم نن


لاله گون اولسادا دریا  گوزومون یاشی لن

انتظارون چکرم،  سینه ی طوفانیم نن


آیریلیق باشه گلین جک  یاشاماز شاد ئورگیم

یازارام شعر و غزل   ناله و افغانیم نن


منتظر گوزلریم آیا  گورجک گلمه گووِی

گلمسون گر ئولرم بو غم وهجرانیم نن


یوخدی چاره بو (حبیبه ) ئورگی قانه دونوب

گون باتاندا یانارام، بو یارالی جانیم نن



شاعر : حبیب رضائی رازلیقی 



ترجمه


از چشمانم خون جاریست از بی سرو سامانیم

به جان آمده دلم از  حال پریشانم


ای طالع آشفته ی من از تو دارم گله

جفای بسیار دیدم از همدم و جانانم


دل زندانی شده در سینه ام به تنگ آمده

درد بسیار است چه بگویم از غصه ی پنهانم


بنگر چه آفریده خدا ، صنمی با چشمان درشت

که بایک نگاهش فاصله میگیرم از دین و ایمانم


اگر راه  خطا رفتم و گمراه بودم اما یک عمر

سائل درگاهت بودم با دیده ی بارانیم 


اگر دریا لاله گون شود با خوناب اشکم

به انتظارت مینشینم باسینه ی طوفانیم 


این جدایی پایان نیابد دلم شاد نخواهد شد

شعر و غزل مینویسم با ناله و افغان 


آیا این چشمان منتظر آمدنت را خواهد دید؟

گر نیایی میمیرم از غم و هجران


نیست چاره به (حبیب) که دلش خون شده است

هر غروب آفتاب میسوزم با این زخم خورده جانم


  • حبیب رضائی رازلیقی