( زبانحال رباب )
کودکِ لب تشنه ام ، نیامـده در بَـرَم
غنچهٔ نشکُفته ام ، شکسته بال وپـَرم
تشنه گُلِ پَرپَرم
..................... رفته سَفر اصغـرم
بُلبُل دِگَر نخواند ، گُل به چَمن نَرویـد
این غُنچه بهشتی ، مادر چگونه بویـد
جایِ تو را مادرَت ، باید کجا بجُویــد
قُنداقه لاله گونه
...................... چه آمده برسَـرم
تشنه گُلِ پَرپَرم
..................... رفته سَفر اصغـرم
آزرده خاطری از ، مادرِ غـم پَـرورت
شَرر زَند به جانم ، آن نـِگهِ آخـرت
کنارِ گهواره ات ، ناله کُند خواهـرَت
زینتِ آغوشِ من
..................... قُدرت بال و پَـرم
تشنه گُلِ پَر پَرم
..................... رفته سَفر اصغـرم
تَرکَم چرا نِمودی ، کودکِ مهربـانم
میل جِنان کرده ای ، مُرغک بی زبانم
گهواره یِ خالیَت ، شرر زَند به جانَـم
خون به دِلَم میکُند
....................... قُنداقه ات بِنگرم
تشنه گُلِ پَر پَرم
..................... رفته سَفراصغـرم
دستِ شُوم حَرمَله ، گِرفته آن تیرِکین
گلویِ نازکِ کجا ، تیرِسه سَر را ببیـن
خَدنگ ز لبخند تو ، شرمنده شد آفرین
مُحسن درانتظار است
..................... غزالِ خوش مَنظرم
تشنه گُلِ پَر پَرم
..................... رفته سَفر اصغـرم
مویه کنم در غمت، بر سر وسینه زَنم
خود را بدریایِ غم ، عاشقانه اَفکَنــم
شیشهٔ عُمرخود را،به سنگِ غم بِشکَنم
گُناه باشد اَفسوس
..................... سینـه خود را دَرم
تشنه گُلِ پَر پَرم
..................... رفته سَفر اصغـرم
وای اگر کودکی ، شیرین زبانی کند
یا که اگر شکوفه، عَطر فِشانی کند
بِخونِ سُرخت رباب ، درکِ معانی کند
تو را ببینم آن دَم
.................... در آسمان اَختـَـرم
تشنه گُلِ پَر پَرم
.................... رفته سَفر اصغـرم
وای حُسین حُسینم ، ذِکر لَبم شَبانـه
ناله کنم از جِگر ، گهواره شُد بهانـه
خوانم به نَزد زینب ، ناله یِ مادرانـه
زینَبـیَـم اَز اَزل
..................... بهانه شُد اصغـرم
تشنه گُلِ پَر پَرم
................... رفته سَفر اصغـرم
شیرخواره را (حبیب)، نموده گرتوسّل
حاجت روایش کند ، باشد اگر توکـّـل
اصغر رسانَدَش بر ، قُلّه هایِ تکامل
گیرم دامَنش را
...................... پیـرو این رَهبــرم
تشنه گُلِ پَر پَرم
....................... رفته سَفر اصغرم
.............حبیب رضائی رازلیقی