عاقبت رفت

"عاقبت رفت" 

حالِ بیمار دلم را دیدو رفت
آتشی افروخت و خندیدو رفت

. 

جاده نا اَمن و پر از گرگ و پلنگ
"راه کج بودُ " ولی پیچیدو رفت

. 

هر پلی را که گذر کردو شکست
تخم کین پشتِ سرش پاشیدو رفت

. 

گفتم از سوختنم بر تو چه سود
رنجِ من دید و ولی رنجید و رفت

. 

رفت و پنهان شده در پشتِ غبار
راه مقصد رو کجا؟ پرسیدو رفت

. 

شیشه ی نازکِ قلبم رو شکست
بر تنش رختِ جفا پوشیدو رفت

. 

حبیب رضائی رازلیقی

.