( سقوط )
گوشه ی دنـجِ بوستـانـی
زانـوهایـم را
محکم به آغوش می فشردم
آنگاه دیدم
قاصدکی
سبکبال و بـی وزن
معلق در آسمان
می پرید شادمان
اختیـارش را سپـرده
به نسیمِ روباه صفتِ غروبِ تابستان
قاصدکِ ساده لوح
در مدارِ حمـاقت
به فرمانِ نسیم
میرقصیـد بی اختیار
چه کوتاه بود
عمر شادیها
توطئـه ی شومِ نسیم
عاقبت شد کارگر
قاصدک
تنهایِ تنها
آرام روی لجنـزار
فرود آمد
مات و مبهـوت
خیره شدم...
..به قاصـدکِ نگون بخت
پلاسیـده نازیبـا
گرفتارِ لجنـی متعفـن
روزگار
مرگی غمبـار را.....
....برایش رقـم زده بود
کاش جای قاصدک
"حماقت "
مدفون میشد
حبیب رضائی رازلیقی
- ۹۵/۰۳/۱۰
