بهای اَشک

( بهای اَشک )

چشـمِ من آرام شـو ، زاری مَکن

اَشکِ خود ، برگونه ام جاری مَکن

اَشک هایت را ، به اَرزانی مَریـز

بیجهـت ، بیهـوده بیگـاری مَکـن

اَشک را مَفـروش ، در هر اَنجمن

تا به وقتـش ، پرده برداری مَکن

مشتـری بـر اشک تـو، داوَر بـوَد

شـو رضـا، آشفتـه بازاری مَکـن

بابِ رحمت را ، علی باشـد بِـدان

از کسی دیگـر، خریـداری مکـن

اشـک جـاری کـُن ، برای فاطمـه

غیـرِ او جایـی ، گُهر بـاری مَکـن

بی کفـن ، در کربلا را کـن صـدا

پس بجـُز او ، فکرِ سـالاری مَکـن

بهرِ اَصغـر ، دیـده تَرکُـن عاشقـا

سُفره ای دیگر ، تو افطاری مَکن

میخَـرد اَشکـت ، علمـداری دَلیــر

جُزبه اخلاصش ، تو پنـداری مَکـن

بر مُصیبتهـایِ ، زینـب اشک ریـز

برمزارش ، فکر هُشیـاری مَکـن

انتظارش ، گَشتـه طولانـی دِگَـر

جُز وَلی ، جویـایِ دلـداری مکـن 

 

پَرگُشا مستانه ، برسویش (حبیب)

امشبـَت را ، وَقف اَشعـاری مَکن

      حبیب رضائی رازلیقی

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

وزن شعر

فاعلاتن  فاعلاتن  فاعلن

بحر رمل مسدس محذوف