( دارم گله از شعرنو )
چند سالی خوش بُدم با یاوَرانِ شعرنو
محترم بوده برایم دوستانِ شعرنو
شاعرانش جملگی استاد در فنِّ بیان
چون بسی آموختم ازشاعرانِ شعرنو
یاعلی گفتم همیشه خوانده ام اشعارتان
بهره بردم از علومِ بی کرانِ شعرتو
سینه ام دردی بزرگی میکند دارم گِله
منفجر گردد دلم ای اَخترانِ شعرنو
دوستیها مقطعی باشد چرا در انجمن؟
پاسخی خواهم سؤالم سرورانِ شعرنو
هرکه غمخوارش شدم ترکم نموده بیدلیل
دائما یکسان نبوده آسمانِ شعرنو
عرض حالی هم ز مسئولین نمایم دوستان
چون نمی رنجند دانم ساعیان شعرنو
پس چه شد چاپِ کتابِ مشترک ای مهربان
من گِله دارم از آن زحمتکشانِ شعرنو
عدّه ای شد منتخب با وعده هایِ خَرمنی
وان سرابی بوده گویا ارمغانِ شعرنو
من (حبیب ِ) دوستانم سربه لاکِ خودکنم
جیکِ خود را هم نخواهم زد میانِ شعرنو
..........حبیب رضائی رازلیقی
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
قالب : غزل
وزن : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر : رمل مثمن محذوف
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
- ۹۶/۰۶/۲۲