علی در سوگ

( علی ع درسوگ )

مونس و غمخوارِ علی ، شمعِ فروزانِ علی

شاخه یِ طوبایِ علی ، سروِ خرامانِ  علـی

ای گلِ پرپر شده ام ، همرهِ من بنتِ  نَبـی

صورتِ نیلی یِ تو شـد ، قاتلِ پنهـان  علی

تَرک مکن زود مرا ، خسته اَگر زِین سفَری

بی تو دلم درد شوَد ، رفت زِ تن جانِ علـی 

آتشِ سوزان چه سان ، سُرخ کُند میخ به در

داغ به زخمَت که زَند ،  سوخته بنیانِ علی

تا به دمِ مرگ نشد ، حرف زِ  سیلی بِزَنـی

پیکرِ مجروحِ  تو شد ، فدیـه و  تاوانِ علـی

کشته یِ مسمار چرا ، رنجِ علی کُشت تو را

بعدِ تـو دیدنـی شوَد ، حالِ پریشـانِ علـی

سخت بوَد فاطمه ام ، خاک کنم جسمِ تو را

تا دم ِ مرگم  نَشـوَد ، چاره و درمانِ علـی

سر به گریبان کند ،  زینـبِ خونیـن جگـرَم

اشک به چشمِ حَسَنین ، گشته چو بارانِ علی

می فِشُرد بغض گلو ، راه نفس بسته شود

خانه یِ بی فاطمه هم ، محبس و زندانِ علی

شهر نبی پُر زِ ستم ،  مهدِ شـرَر کانِ جفـا 

گوشِ کسی نشنوَدَش ، ناله و افغانِ علـی

مثلِ تو مظلوم نشد ، بر که شکایت بِبـرَم

ای در و دیـوار بِگَـو ، دردِ  فراوانِ  علــی

گوهرِ بی مثلِ مرا ، خـاک  مـُدارا  بِنمــا

امِّ  اَبیهـا  لقَبــش ، رفته زِ دستـانِ علـی

دید(حبیبـت) کرَمت ، عاشق شیدای تو شد

با ورَقی شعر شوَد . دست به دامانِ علـی

..........حبیب رضائی رازلیقی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

قالب : غزل

بحر : رجز مطوی مثمن سالم 

وزن : 

مفتعلن مفتعلن ، مفتعلن مفتعلن