دفتر شعر حبیب رضایی رازلیقی

رنج وصالت بکشم چون بسی ، نوبت خود را ندهم بر کسی

دفتر شعر حبیب رضایی رازلیقی

رنج وصالت بکشم چون بسی ، نوبت خود را ندهم بر کسی

سلام
بسیا عالی و خوب من که راضی هستم

آخرین مطالب
  • ۱
  • ۰

سلطان عشق


شمارتماسم     09192458306

ایمیل      habib.rezaie40@gmail.com

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ


( سلطان عشق )


ندهم دل به دو عالـم ، مستِ گلزارِ حسینـم 

عاشقـم عاشقِ رویش ، که گرفتـارِ حسینـم

 

پـورِ حیـدر گـلِ زهـرا ، خامـسِ آلِ محمّــد 

سر و جانم به فدایش ، که بدهکـارِ حسینـم

 

سیم و زَر اَفسرِشاهی ، گنجِ قارون نخواهم 

مـن خریـدارِ غُبـارِ ، کفـشِ زوّارِ حسینـــم

 

نه به دنیا نه به عُقبا ، کَندِّه ام از همه دنیـا 

نـوکری حلقـه بگـوشِ ، درِ دربـارِ حسینــم

 

شمسِ تابانِ هدایت ، چه فروزان و درخشان 

شده روشن شبِ تارَم ، محـوِ انوارِ حسینـم

 

چه کنم تا که دوباره ، بشـوم زائـرِ کویـش 

دلِ دیوانـه به سینـه ، شده بیمـارِ حسینـم

 

نشود پاک و مطهّر ، دل بی عشـق حسینـی 

سر، بخواهد رُخِ خونین ، چو علمدارِ حسینـم

 

بوسه ای را به ضریحش ، زده ام با لب تشنه 

که دلـم وصل نمایـم ، به لبـن خـوارِ حسینـم

 

چو رسد قطره به دریا ، که دِگَر قطره نباشد 

می روَم خـود برسانـم ، خیلِ انصـارِ حسینـم

 

خونِ سرخش شده جاری ، برسانـد به کمالَت 

که رسیـدن به خدایـت ، شده اسرارِ حسینـم

 

بـه غلامـیِ غلامـَش ، بپذیـرد مـنِ مسکیــن 

فاخرَم بر همـه عالم ، که عـزا دارِ حسینـم

 

من(حبیبم)نفسی را ، جز به عشقش نکشیدم 

به دَمی باز دَمی که ، شـده اشعـارِ حسینـم

 

........حبیب رضائی رازلیقی ـــــــــــــــــــــــــــــــــ 

قالب : غزل 

وزن : فعلاتن فعلاتن ، فعلاتن فعلاتن 

بحر : رمل مثمن مخبون سالم

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

آئینه ی داور

( آئینه ی داور )


رادمـردی چون علـی  دیگـرنیایــد روزگــار 

لافَتــی الّا عَلــی  لا سیــف الّا ذوالفَقــار


 

ای بنازم ذوالفقارش  شیعه را حرمت زِ ِاوست 

نقش بستـه نامِ پاکش  بر دلم عـزّت زِ اوسـت 

فخرِ عالم عرش را  لنگر بـود رَحمـت زِ اوسـت


 

شأن و شوکـت در دو گیتی  دینِ مـا را اعتبـار 

لا فَتـی الّا عَلـی  لا سیــف الّا ذوالفَقـــار


 

عـدل را اُلگـو به دنیـا  شیـرِ دریـایِ شجاعـت 

آفریــده حــّیِ داور  شاهکــاری بـا صلابــت 

شدبه میلادش جهانی  غـرقِ درشَهـدِ ِسعـادت 



مهـرِ او افتـاده در دل  گشتـه مـا را افتخــار 

لا فَتــی اِلّا عَلــی  لا سیــف اِلّا دولفَقــار 



بذلِ خاتم در رکوعش  جان ببـازد در سجـودش 

همسری لایق به زهرا  عشق احمد در وجودش 

گوهری بی مثل و همتا  در مروّت عدلُ جودش


 

هرکه در دل عشق حیـدر  پَـروَرد شـد رستگـار 

لا فَتـی الّا عَلــی  لا سیـــف الّا دوالفَقــار


 

در مقامـش کن تأمـل  کعبـه باشـد زادگاهـش 

قبـلِ میـلادش بـه دنیـا  بـود والا جایگاهـش 

ای بنـازم رهبـری که  نورِ ایـزد در نگاهــش


   

شک نـدارم بـر علـی  عاشـق بـوَد پروردگـار 

لا فَتــی  الّا  عَلــی  لا سیــف الّا ذولفَقــار



یا علی گفتن مضاعـف  می نمایـد قدرتـم را 

مشکلـی در کار افتـد  مـی فَزآیـد جرأتـم را 

چون سپردم دل به مهرش تا گرفتـم عزّتـم را


 

اسم او فریـاد مـن شـد  تـا اَبـد بـا اقتـدار 

لا فَتـی  الّا عَلـی لا سیــف  الّا دولفَقـــار 


 

ای (حبیبم) مـدحِ او را نِی شود آری به دفتـر 

از قلـم هرگـز نباشــد  انتظـارِ وصفِ حیـــدر 

شعرها گر شـد سـروده   مـدحِ او دائـم مـکرَر


 

بیــت هایـی را نوشتــم  تـا بمانــد یـادگــار 

لا فَتـی الّا عَلــی  لا سیــف الّا ذوالفَقــــار


.......حبیب رضائی رازلیقی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ


قالب : ترجیع بند 

لازم به توضیح است که ساختار شعر از جمله عربی   لا فتی... است کمی متفاوت با ترجیع بند میباشد


وزن :

فاعلاتن ، فاعلاتن ، فاعلاتن ، فاعلاتن

بحر: رمل مثمن سالم

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

علی در سوگ

( علی ع درسوگ )


مونس و غمخوارِ علی ، شمعِ فروزانِ علی

شاخه یِ طوبایِ علی ، سروِ خرامانِ  علـی


ای گلِ پرپر شده ام ، همرهِ من بنتِ  نَبـی

صورتِ نیلی یِ تو شـد ، قاتلِ پنهـان  علی


تَرک مکن زود مرا ، خسته اَگر زِین سفَری

بی تو دلم درد شوَد ، رفت زِ تن جانِ علـی 


آتشِ سوزان چه سان ، سُرخ کُند میخ به در

داغ به زخمَت که زَند ،  سوخته بنیانِ علی


تا به دمِ مرگ نشد ، حرف زِ  سیلی بِزَنـی

پیکرِ مجروحِ  تو شد ، فدیـه و  تاوانِ علـی


کشته یِ مسمار چرا ، رنجِ علی کُشت تو را

بعدِ تـو دیدنـی شوَد ، حالِ پریشـانِ علـی


سخت بوَد فاطمه ام ، خاک کنم جسمِ تو را

تا دم ِ مرگم  نَشـوَد ، چاره و درمانِ علـی


سر به گریبان کند ،  زینـبِ خونیـن جگـرَم

اشک به چشمِ حَسَنین ، گشته چو بارانِ علی


می فِشُرد بغض گلو ، راه نفس بسته شود

خانه یِ بی فاطمه هم ، محبس و زندانِ علی


شهر نبی پُر زِ ستم ،  مهدِ شـرَر کانِ جفـا 

گوشِ کسی نشنوَدَش ، ناله و افغانِ علـی


مثلِ تو مظلوم نشد ، بر که شکایت بِبـرَم

ای در و دیـوار بِگَـو ، دردِ  فراوانِ  علــی


گوهرِ بی مثلِ مرا ، خـاک  مـُدارا  بِنمــا

امِّ  اَبیهـا  لقَبــش ، رفته زِ دستـانِ علـی


دید(حبیبـت) کرَمت ، عاشق شیدای تو شد

با ورَقی شعر شوَد . دست به دامانِ علـی


..........حبیب رضائی رازلیقی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

قالب : غزل

بحر : رجز مطوی مثمن سالم 

وزن : 

مفتعلن مفتعلن ، مفتعلن مفتعلن

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

معرفی کتاب

‍ بنام خدا

 با سلام و عر ض اردات خدمت همه دوستان و اساتید بزرگوار و آرزوی سلامتی برای همه عزیزان 

به عرض میرسانم که کتاب «اشعار آئینی حبیب»  شامل اشعار و دلنوشته های عاشورایی حقیر  به چاپ رسیده است 

به منظور دسترسی آسانتر عزیزان به کتاب مذکور   فایل pdf(کتاب الکترونیکی )این کتاب  به نشانی زیر  تقدیم میگردد  



http://www.shereno.com/members/books/book_55574.pdf


ملتمس دعای خیر شما بزرگواران میباشم 


.........  حبیب رضائی رازلیقی

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

ناز مکن

( ناز مکن )


نغمه ی رفتن زِ برَم ساز مکن 

حالِ دلم سخت شوَد ناز مکـن 


من که خریدار شدم نازِ تـو را 

با دلِِِ من مسئلـه آغـاز مکـن 


عشقِ تو آتش زده برجان و دلم 

زخـمِ دلـم کهنـه بوَد باز مکـن 


همچو پرنده پرِ خـود را مگشـا

شهپرِ خود باز چو شهباز مکـن


گر بـروی عاقبتـم گشتـه فنـا

کرده رها خانـه و پرواز مکن


یک تنِ بی روح شوَم در پیِ تـو

ظلم و ستم بـا دلِ دَمساز مکـن


خنجرِ ابرو زچـه رو تیـز کنـی 

تیغ بـه زخمِ دل پـُر راز مکــن


همـرهِ راهَـت دلِ مـن را بنِمـا

عشقِ مرا ملعَبـه ابـراز مکــن


چشم سیاهت شده شـورِ غزلـم

حرف بسی دارم و ایجـاز مکـن


بـر دلِ شیـدایِ حبیبـت نظـری 

رسمِ جفـا با منِ جـان بـاز مکن


        حبیب رضائی رازلیقی


قالب غزل

وزن 

مفتعلن مفتعلن مفتعلن

بحر رجز مسدس سالم 


ـــــــ ـــــــــ ــــــــ ـــــــ

پ ـ ن

رفتن سخت است جداشدن تلخ بار است

رفتن اگر به سوی معشوق  هم که باشد 

بازمانده درفراقش میسوزد

بیاد آتش نشانهایی که پرواز کردند و ملتی در فراقشان سوختند


  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

آوار

( آوار )

عشق بازی میکنی

با شعله ها

شعله هایی را که من

با غفلتم افروختم

دود و آتش

سازه های آهنین

این چنین آوارشد

وتو فرزند وطن

در جدالی سهمگین

با آتشِ حاصل کوتاهی من

سوختی در زیر آوار


با چهره ی افروخته

عرق جبین تان

ممزوجِ با خون سرختان

آرام چکیده روی آتش


غیرت نجومی طلبد

همچو ابراهیم 

داخل آتش شدن


.......حبیب رضائی رازلیقی


پ ـ ن


ساختمانی در جمهوری فروریخت

روی قلب مردم 

آوارها را از روی قلبم بردار

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

سراب

( سراب )


مَبنـدی دل بـه دنیـا ای بـرادر

که میگردد فنا عُمرت سراسـر

گریبانـَت به چنگش گر سپـاری

شـَوی مغلـوبِ جنـگِ نـا برابـر


مَشو غرّه به خود دنیـا سرَابـه

به ظاهـر دلرُبـا جنسش خرابـه

به اسرارش کسی واقف نباشد

خدا دانـد چـه در پشـتِ حجابـه


بـرو تاریـخ را نیکـو نظـر کــن

بـه دربـارِ سلاطینـش گـذرکـن

نگـر فـرجـامِ شاهـانِ قدیــرش

ز قدرتهایِ پوشالـی حـذَر کـن


چـه شـد پیـدا نشـد راهِ تکامـل؟

بـه فرصتهـایِ رفتـه کـن تأمـل

ولی غافل مَشـو از بابِ رحمـت

به سختیـهای این رَه کـن تحمّـل


تو می دانـی خلیفـه در جهانـی

به مـوجـوداتِ عالـم حکمـرانـی

تو را اشـرف نمـوده بـر خلایـق

خـدا را شکـر کـن تـا میتوانـی


محمـّد شد به راهَت نورِ سرمـَد

تـو را اُلگـو بـوَد مَشـیِ محمّـد

که فرموده نبی من شهرِ علمـم

علی را بابِ دانش خوانده اَحمـد


اگر خوردی به مشکل یا علی گو

فتـوّت را به سیمایـش همی جـو

چه غم باشد که حیدر هست مولا

اگر اعمالِ تـو باشـد  علـی خـو


فریبنـده بـود گـر رنـگِ  دنیـــا

چه بی اَرزش بود در چشمِ مـولا

نگیـرد دانـه ای از کـامِ مـوری

بنـازم رهبـری بـا ایـن سجـایـا


هدایت را بود مَشعـل حسینـش

به عاشورا فـدا شد نورِ عینـش

شفیـعِ عاشقانـش روزِ محشــر

تو را یاری کنـد عشقِ حُصینـش


حبیبـم تـا سحَـر بیــدار مانــم

گواهـی میـدهـد اَشـکِ روانـم

دلـم درکربـلا آســوده گـــردد

بـوَد بیـنُ الحــرَم آرامِ جـانـــم


......... حبیب رضائی رازلیقی



حصین : استوار ـ محکم


ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قالب : دوبیتی

وزن : مفاعیلن  مفاعیلن  فعولن

بحر هزج مسدس محذوف

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

عطر گل نرگس

( عطر گل نرگس )


در پسِ این سیاهی

ظلمت و تاریکی

تازیانه در دستانِ دیو شب

برتنِ نحیفِ من می نوازد

شلّاقِ جهل را


آنگاه می آیی

نورِ جمالت

شب را کنار میزند

سپیده آمدنِ سحَر را نوید میدهد  


به مَخیله نگُنجد

شکوهِ عزّتِ تو

گرمایِ وجودت

به رگهایِ خشکِ من

جاری میکند

خونی تازه را


سپس

نرگس و شقایق

شکوفه می زند

عطرِ گلِ نرگس

نوازش میدهد

مشامِ تاریخ را


و من که چندین فصلِ خشک را

تجربه کرده ام 

از بلندایِ حریمِ عشق

بایک بغل گُل 

بر هر قدمت

شاخه ای نرگس

نثار میکنم 

تو با آمدنت

رهایی را

به ارمغان می آوری

و من سلامی دوباره خواهم کرد

به آزادی


ـــــــــــــ حبیب رضائی رازلیقی


پ ـ ن

اَللهم عجل لولیک الفرج

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

صفای حرم

( صفای حرم )


شمس و قمر محوِ تجّلایِ تـو

در دلِ مـا عشـقِ توّلای تــو


گنبـدِ زیبـایِ تو رخشنـده تـر

طلعـتِ نورت شده تابنـده تـر


تربـتِ  پاکَـت دلِ مـا را شَفـا

حُجتِ حق ، شمسُ شموسِ وفا


گشتـه تو را ضامـنِ آهو لقـب

سائِلتَـم ، نامِ تـو دارم بـه لـب


کـن کَرمـی زائـرِ شرمنـده را

گوشه یِ چشمـی بِنما بنـده را


من که همیشه نَمکت خورده ام

عـزّت خود از کَرمـَت  بُـرده ام


شاهِ خراسان و تـو فَخـر عَجـم

درحرمَت دل شـده خالی زِ غـم


کاش منـم همچـو غَزالَـت بُـدم 

شاهـدِ اَســرارِ کَمالـت شــُدم 


آمـده ام سُفـره یِ دِل وا کنـم

در حـَرمـت وِل وِلـه برپـا کنـم


رنجِ وصالت بکِشـم چـون بَسـی

نوبـتِ خود را ندهـم بـر کسـی


دستِ تُهی من چه مَتاعـت دَهـم

مرهـمِ اشکـم دلِ زَخمـت نَهــَم


کاش شـود مدفـَنِ تـو مَسکنـَم 

صحـن و سرایـت بشـوَد مَدفنـم


گفتـه ی خود بوده که زوّارِ تـو

می بَـردَش بهـره زِ دیـدارِ تــو


وقـتِ اَجـل خـادمِ قابـل شـوم

تا که به دیـدارِ تـو نائـل شـوم


داد زَنـد شیعـه زِ بیـــداد هــا

زخـم به دل دارد و فریـاد هــا


غیــرِ تــو آقـا نبـــوَد داد رَس

پشت و پناهی و تـو فریـاد رَس


ای عَلوی مَنسَـب و اِی با صفـا 

دردِ "حبیبت "، تو طبیبی رضا ع


...........حبیب رضائی رازلیقی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قالب مثنوی

وزن 

مفتعلن مفتعلن مفتعل

بحر رجز مسدس مطوی مکشوف


پ . ن

در دهه آخر سفر حقیر درکنار بارگاهش

این شعر را کلید زدم و در تهران به پایان رساندم 

امشب مصادف با شب هفتم آقا علی ابن

موسی الرضا ع  میباشد تقدیم میکنم به عاشقانش


حبیب رضایی رازلیقی

  • حبیب رضائی رازلیقی
  • ۱
  • ۰

عاشق ترین زائر

( عاشق ترین زائر ) 


شکرگویم باز گشتـم ، دیـده بگشـا ای بـرادر 

زائـرم بـر آستانـت ، پـورِ زهـرا ای بــــرادر

 

اَربعینـت را نمـُردَم ، دیـده ام الحمـــــدُلِله 

زارو خستـه با دلی پُر ، دیـده دریـا ای بـرادر

 

دشمنانت را نمودم ، خوارو بی اَرزش به خُطبه 

گشته دوزخ شام و کوفه ، با سُخنها ای بـرادر 


پس گرفتـم یادگـارِ ، مـادرم پیراهَنـــت را 

پخش گشتـه در مزارَت ، عطرِ زَهرا ای بـرادر 


باز گویـم از اسـارت ، بی پناهـی هایِ زینـب 

گریـه هایِ بی صدایـم ، نیمه شبهـا ای بـرادر

 

چند روزی را چگونه ، تَرک کـردم جسم پاکـَت 

نیم روزی پیـر گشتـم ، زار و تنهـا ای بـرادر

 

بعـد عباسـم گرفتـم ، پرچـمِ خونیـنِ لشکــر 

این سفـر همـراه باشـد ، آلِ طاهـا ای بـرادر

 

درد و دل دارم برایت ، آمدم از شـام و کوفـه 

گوشواره مَهد اصغر ، رفتـه یَغمـا ای بـرادر

 

شـرم دارم تـا بگویـم ، نازدانـه دختــرت را 

گشته پرپر در خرابـه ، از ستـم ها ای بـرادر

 

صورتش نیلی چو مادر،کتف و پهلویش شکسته 

دختـرت ماننـدِ مادر ، گشت زیبـا ای بـــرادر

 

نیمـه شبهـا در خرابـه ، صبـح کردم با رُقیـه 

مـی گرفتـش او بهانـه ، بهـرِ بابا ای بــرادر

 

چشم بگشا کن نظاره ، بر مَرارَت های ساجد 

شد جسـارت بر امـامِ ، کـانِ تقـوا ای بـرادر

 

صبرِ هر غم را توانم ، جُز اِهانـت های شامی 

سنگ ها میزد به رٲست ، نزدِ سقـا ای بـرادر

 

خادمـی بر زائرانـت ، آرزو شد بـر (حبیبـت) 

می نَهد بر دیده گانش ، خاکِ پاهـا ای بـرادر

 

.......حبیب رضائی رازلیقی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

قالب غزل 

وزن 

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن 

بحر رمل مثمن سالم

  • حبیب رضائی رازلیقی