راحلان کوی عشق

( راحلان کوی عشق ) 

قافِله جا کَن شُده غافل دلِ مـن 

رفته چرا ؟ کرده فَنا حاصلِ مـن

 

بردلِ خود گفتم و خوابـَش نَبـرَد 

باده پرستی ،که شده مشکلِ من

 

مـی طلبـد دیـدنِ رُخ را دلِ مـن 

فکرِ وصالش که شـوَد قاتلِ مـن

 

مـن که ندارم پـرِ پـروازِ سفَـر 

کـرد گُــذر مـاه رُخِ راحـلِ مـن

 

رفـته به دیـدار ِرُخـَش قافلـه ها 

چشـم خمـاری زده خَنجـر دلِ من

همسفـرم رفتـه غریبـانـه اَگــر 

فرشِ قَـدَم هـا دلِ نـا قابـلِ مـن

 

هرکـه اگر نـوش کُند زیـن قـدَح 

خنده به لب تَرک کُنـد مَحفـلِ مـن

 

رفت سحَر موکـبِ دیـدار رُخـَش 

گِل بنشسته زِ چه رو مَحملِ من

 

بال و پَـرم گرچه شکستـه زِجَـفا 

پس نَکِشم پا ، که شوَد شاملِ من

 

پای نـدارم کـه شَـوَم یـارِ شمـا 

سینه ی پُر سوز شده واصلِ من

 

گو برسَد یـارِ سفـَر ، مانـده ام 

راه نِمـایـَد بـه دلِ کاهـلِ مـن

 

تشنه به آبی که ، حبیبـت نَرِسَـد 

اَوّل رَه گشتــه چـرا منـزلِ مـن

 ........حبیب رضائی رازلیقی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

قالب شعر غزل 

وزن: 

مفتعلن مفتعلن مفتعلن 

بحر:رجز مسدس مطوی سالم

لالهٔ لیلا

 ( لالهٔ لیلا )

مادر بلا گردون تـو ، ای نورِ چشمانـم علـی 

نازِ تو را من مُشتری ، ای مـاهِ تابانـم علـی

 

شیرم حلالت باشَدا، چون سربلنـدم کـرده ای 

بودی تو فخـرِ مادرت ، شمعِ فُروزانـم علـی

 

من آرزو هـا داشتـم ، بربـاد رفتـه جملگـی 

آتش به جانم افکَنی ، محزون و نالانـم علـی

 

شب ها نشستی تا سحر، خواندی برایم آیه ها 

طاقت ندارم بینمَت ، لَب تشنـه عطشانـم علـی

 

همنام حیـدر گویمَت، زیبا رُخَت چون مصطفـی 

آیـا شـود تـا بشنـوم؟ ، تفسیـرِ قـرآنـم علـی

 

ای اَکبرم اَکبر تو را ، کرده عَطـا بـر مـادرت 

در کربلا پرپر گلـم ، در خـون غلطانـم علـی

 

با خونِ دل اَشکم شود ، ممزوج ای شَهزاده ام 

چون رویِ ماهَت را شده ، باخون اَلوانم علـی

 

وقتی که میرفتی علی، دیدم تو را از پشت سر 

گویا که احمد میـرود ، ای پورِ شایانـم علـی

 

شَل باد دستی را که زد ، بر پیکرت تیـغِ جَفـا 

لب تشنه قربانی شدی ، فریاد و اَفغانم علی

 

عمری تورا با خونِ دل ، پروردَمَـت ماننـد گُـل 

لیلا شود مجنونِ تو ، سر گشتـه حیرانـم علـی

 

بودی مرا یک آرزو ، با دست خود دفنـم کنـی 

اقبالِ من یارم نشد ، من نوحه میخوانـم علـی

 

آرام در پیـش پـدر ، پاییــنِ پـا خـوابیـده ای 

بنگر "حبیبم "سالها ، نالان و سوزانـم علـی

شاعر:حبیب رضائی رازلیقی

 ــ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ  ـ ـ ـ ـ

قالب غزل 

بحر رجز مثمن سالم وزن 

مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن

توضیح اینکه 

مابین ابیات میتوان بیتی را گنجاند که مستمعین همخوانی نمایند

مثال:

رودم علی  رودم علی

............سروِ خرامانم علی

معشوق ناپیدا

بنام خدا

ضمن سلام به دوستان  

این غزل را تقدیم به چشم های منتظر مینمایم

          حبیب رضائی  

(معشوقِ ناپیـدا )

 

شبها به کُنجی میخـزم ، نجوایِ پنهانی کنم 

سُکنـا کنم میخانه را ، با باده پیمانـی کنـم

 

دادم به راهَت زندگی ، جانی نمانده درتنَم 

رُخ را نما ای یارِ من ، دیدارِ پایانی کنم

گاهی نشینم درگُذَر ، دوزَم دو چشمم براُفق 

شاید نشانی شد زِ تو ، مَحفل چراغانی کنم

 

گویا فقط درمیکده ، دیدارحاصل میشود

گرخوانَدَم با جان و دل ، درصحنه طوفانی کنم

 

بیتـاب و نا آرام دل ، همچون فِشارَد سینـه ام 

کی میشود تابَد رُخَت ، تا دست اَفشانی کنم

 

افتاده گیسو بررُخَت ، اَبری کُند خورشیدِ من 

کی وقتِ تابیـدن شوَد ، تا جان اَرزانی کنم

 

دائـم کنـارم بوده ای ، فریاد غافل بوده ام 

عَطرت کفایت میکند ، بر زخم درمانی کنم

 

دیدارِ رویت کی شوَد ، پیرم نموده هجر تو 

جانم فدایت می شود ، جانانه احسانـی کنم

 

صحرایِ دور افتاده ام ، یارا کویرِ تشنه ام 

بـارانِ لطفـت بر تنـَم ، بارَد سلیمانـی کنـم

 

نا دیده رُخ را عاشقـم ، دیوانـه ام در حیـرتم 

شمعی ومن پروانه ام ، چون زنده سوزانی کنم

 

تا پرده را بالا زنی . دل می تپد در سینه ام 

از یُمنِ دیدارت شوَم ، شاعر غزل خوانی کنم

 

شبها شده ذکرِ لبم ، عَجِّل فَرَج را ای خدا 

اشکِ"حبیبت" را نِگَر ، سجـّاده بارانـی کنم 

.........حبیب رضائی رازلیقی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن بحر رجز مثمن سالم

غدیر

( غدیر )

شد دَهُم از سالِ هجرَت

بر محمّد حجِّ آخر

وَحی آمد ، شد بشارَت

فرصتی گشته میّسر

چون پیامی آمده از سویِ جانان

یک مکانی مُنتهی برکعبه باشد در مسیر

میکند ابلاغِ فرمان

در محلی نامِ آن باشد غَدیر

بر علی دنیاست  عاشق

اِنس و جِن عاشق مَلائک

برده دل حتّی زِ خالق

اَنبیا شد حیدری  مَسلَک یکا یک

دست او را بُرد بالا

من شما را بوده باشم گَر نَبی

هر که را هستم مولا

بعدِ من باشد مولایَت علی ع

نقطه عطفی از ولایت

باز شد یک بابِ دیگر

شیعه را عیدِ سعادت

چون علی گردیده رَهبر

حبیب رضائی رازلیقی

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

وزن 

فاعلاتن



عید قربان

( عید قربان )

ذبح کن شیطان جهَلت ، وقتِ قربانی رسید 

دورکن امّاره نفست  ، خویِ انسانی رسید

عاشقا مستانه بنگر ، یار در میخانه گشت

موسمِ  دیـدارِ یارم ، چون به آسانی رسیـد

بالِ خود بگشا سفرکن ، دور شو ازقید و بند

شاد و خرّم باش یارا ، گاهِ  مهمانی رسید

عید آمد  عید رَستن ، بنده گی آزاده گیست

رَستنَت باشد مبارک ، نور افشانـی رسید

گرچه اسماعیلِ هاجر، میرود قربان شـوَد

چون که تقدیرش نبوده  ، عفوِ رحمانی رسید 

کربلا بودن نباشد ، بر منا آسان و سهل

چون که اسماعیل ها شد ، ذبح و قربانی رسید

وای بر لیلا چگونه ، اکبرش شد چاک چاک

مستِ کوثر بود اکبر ، ماهِ تابانـی رسیـد

کارِ آسانی نباشـد ، نعشِ اکبـر را نهـاد

در عبا زیبا گلی را ، کشته عطشانی رسید

گربخواهی باده نوشی ، بایدت در راهِ یار

بگذری از جان و مالت ، گوی و میدانی رسید

سر بریدی گر غرورت ، رستگاری ای (حبیب)

رازها را پرده افتد  ،  گاهِ عرفانـی رسید

.......حبیب رضائی رازلیقی

................................................

وزن

فاعلاتن  فاعلاتن  فاعلاتن  فاعلات

بحر رمل مثمن محذوف

قالب غزل

  

                      

فریب دنیا

بنام خدا

 

( فریب دنیا )

فریبِ ظاهـرش مَـخور 

به حیله می کُشد تـورا

محبّتـش ریا و رنگ

فنـا بـوَد  دروغِ محـض

حـذَر نمـا ، ذلالتـه محبًتـش

به ظاهـرش اُمیـد نیست

بهـایِ گوهـرت مَکن

هـدَر به این دارِ فنـا

اگر چه دل سپـرده ای

بـه پنـج روز فراغتـش

خـورَد به تو غبطـه مَلـک

خلیفـه در جهـان تویـی

وفـا نمی کنـد به کـَس

بـه انتهـا بنـی بـشر

کنـد رجـوع بـه خلقتَـش

اگـر کـه کـلِ ایـن جهـان

شـود بنـامِ تـو سنَـد

جهـان را ملـِک شـوی

نمـی دهـد اَجـل  اَمـان

مخـور فریـبِ لذّتـش

به یـک شبـی شـود تمـام

نـدا کنـد تـو را اجـل

تمـام عشـرت جهـان

تمام ثـروتـت بـدان

نیـارزدَش بـه وَحشتـش

نظـر بکـن بـه اهـلِ قَبـر

بـه کـس ستم مکـن روا

بـه خالقـت پنـاه بَـر

شـوَد رضـا اگـر خـدا

رِسـی بـه جـود و رحمتـش

قسـم به آن کبـوتـران

نشستـه بر دورِ حـرَم

اگـر کسی خطـا روَد

ضرر به خود رسانده است

شـده اسیـرِ غفلتـش

حبیب رضائی رازلیقی

..................................................................

وزن

مفاعلن 

 

ماه خون

( ماه خون )

پیشِ رو

ماهِ خون

ماهِ غیرت 

ماه عزّت

ماهِ عاشق هایِ مجُنون

عطرِ چایِ روضه ها

چهره هایِ پُر فروغ عاشقان

بغض هایی در گلو

اشکها ، فریادها

ناله هایی از درون

یاد یاران حسین ع

یاد هفتاد دو تن

یادِ پیکرهایِ عریان

درکنارِ شطِّ خون

پیکرِ مهمانِ تشنه

از فرازِ اسب گشته واژگون

یادِ سرها  

سر نشینِ نیزه ها

یادِ زنجیرِ اِسارت

انقلابِ زینبی

بیقراری هایِ خواهر

نعشِ بی سر

پیکرِ غارت شده

اسبها با نعلِ خونین

خُرد گشته استخوانِ سینه ها

شاهدانی رو سفید

سابقون السّابقون

السلام 

ای امام مُنتقم

ای فدایت جانِ ما

تیغ بَرکش

ریشه کن کُن

ظلم هایِ خصمِ دون

منتظر چشمانِ من

بارِ دیگر

میکنم رختِ عزا

ماهِ عزّت

ماهِ غیرت

ماهِ خون 

پیشِ رو

          حبیب رضائی رازلیقی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

وزن 

فاعلاتن  

قالب شعر نو 

ناز و نیاز

بنام خدا

این غزل را تقدیم شب زنده دارانی میکنم که با معبود خود رازو نیاز میکنند

( ناز ونیاز )

 

گیسو به رخ می اَفکنی ، هنگامه برپامیکنی 

با دلربایی ها چرا ؟ ، در شهر غوغـا میکنی

 

آتش زدی میخانه را ، با چشـمِ فتـّانت چرا؟ 

مستانِ عاشق پیشه را ، غرقِ تماشا میکنی

 

با خاک یکسانَم کنی، چون پنجه درمومیکنی 

اینگونه عاشق رابه خود، همواره شیدامیکنی

 

از زیرِ اَبرو گشته رو ، خالی کنارِ جَعدِ مـو 

اَختـر کنـارِ ماه را ، گویا که افشـا میکنـی

 

ای ماهِ زیبا رویِ من، مخفی چرا ازچشمِ من 

برمست ها ظاهر شوی،رخ را توسودامیکنی

 

هستـی کنـارم ای صَنـم ، وا حِیرتا در غفلتم 

از هرکسی نزدیکتر ، خود را تو اِخفا میکنی

 

آرام گردد عاشقی ، چشمانِ مستـَت بنگـرد 

ساقی تویی ساغرتویی، میخانه حاشامیکنی

 

گفتی که درمیخانه ام ، تعجیـل کردم آمدم 

عَطرت بوَد امّا رُخت ، بنهُفتـه از ما میکنی

 

ساقی قدَح پُرکن دگر،درسینه شددل پرشَرَر 

من آتشـم امشب مرا ، با بـاده اِطفـا میکنی

 

یارا ( حبیبم ) عبدِ تو ، میگیرَمـت دامانِ تـو 

چنگی به گیسوچون زَنم،دل مرده اِحیامیکنی

 

            حبیب رضائی رازلیقی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

وزن 

مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن 

بحر رجز مثمن سالم

فداییان حرم

( فداییان حرم )

غیرتَـت را مـن بِنـازم ، همّتـَت والا بــوَد

ای مدافع از حرم ، قائـِد تو را مـولا بـوَد

ای کمربستی ، به نابودیِ دشمن ای دلیر

آتشی برجـانِ داعـش ، افکنی غوغـا بـوَد 

میکِشـد اطرافِ مرقـد ، زوزه ها کَفتارها

منتظـر باشند تاکی ، وقتِ فرصت ها بـوَد

با جهادَت درحرم ، ازجانُ دل بگذشتـه ای

ازرشـادت هـایِ تـو ، آرام مرقـدها بــوَد

شیـرمـادر شد حلالت ، ای بِنازم رَزم تـو

چون دفاعـت از حـرم ، آرامـشِ دلهـا بـوَد

درشبی چون مرغِ عاشق، پرگُشودی آسمان

ای حرمهـا را مدافـع ، دُشمنت رُسـوا بـوَد

شــرم دارم نـامِ  زیبـایــت ، زبـانــم آورم

تـا اَبـد نامَت درخشـد ، زنـده در دلهـا بـوَد

امرِ رهبر را اطاعت میکنـی ، با جـان و دل

تاجِ با ارزش تـو را ، سربَنـدِ یا زَهـرا بــوَد

می نگارد وصفِ عاشق های، گُمنامت (حبیب )

 هرچه دارد ازشهیدانی ، که چون گُلها بـوَد 

              حبیب رضائی رازلیقی 

     

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

وزن 

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

بحر رمل مثمن  محذوف

بهای اَشک

( بهای اَشک )

چشـمِ من آرام شـو ، زاری مَکن

اَشکِ خود ، برگونه ام جاری مَکن

اَشک هایت را ، به اَرزانی مَریـز

بیجهـت ، بیهـوده بیگـاری مَکـن

اَشک را مَفـروش ، در هر اَنجمن

تا به وقتـش ، پرده برداری مَکن

مشتـری بـر اشک تـو، داوَر بـوَد

شـو رضـا، آشفتـه بازاری مَکـن

بابِ رحمت را ، علی باشـد بِـدان

از کسی دیگـر، خریـداری مکـن

اشـک جـاری کـُن ، برای فاطمـه

غیـرِ او جایـی ، گُهر بـاری مَکـن

بی کفـن ، در کربلا را کـن صـدا

پس بجـُز او ، فکرِ سـالاری مَکـن

بهرِ اَصغـر ، دیـده تَرکُـن عاشقـا

سُفره ای دیگر ، تو افطاری مَکن

میخَـرد اَشکـت ، علمـداری دَلیــر

جُزبه اخلاصش ، تو پنـداری مَکـن

بر مُصیبتهـایِ ، زینـب اشک ریـز

برمزارش ، فکر هُشیـاری مَکـن

انتظارش ، گَشتـه طولانـی دِگَـر

جُز وَلی ، جویـایِ دلـداری مکـن 

 

پَرگُشا مستانه ، برسویش (حبیب)

امشبـَت را ، وَقف اَشعـاری مَکن

      حبیب رضائی رازلیقی

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

وزن شعر

فاعلاتن  فاعلاتن  فاعلن

بحر رمل مسدس محذوف