قوز بالای قوز

قوز بالای قوز

ای که نان را میخوری با نرخ روز
حق خوری از کارگر یا پینه دوز
شب چگونه سر به بالین می نهی
ای وجودت قوز شد بالای قوز

........حبیب رضائی رازلیقی

بغضِ چهل روزه

 

(بغضِ چهل روزه)

. 

برمزارت آمدم زار و پریشانم حسین
میکنم بر قبرِ شش گوشه فدا جانم حسین

.

آمدم از شام تا در بَر بگیرم قبرِ تو
همچو شمعی درغَمت سوزان و گریانم حسین

.

آمدم با اَشک شویم قبرِ زیبایِ تو را
خانه ام ، کاشانه ام شد بی تو زندانم حسین

.

مانده ام تنها در این دنیا ندارم یاوری
کو؟ برادرها شود آرامشِ جانم حسین

.

یادگارِ مادرم پیراهنت آورده ام
اَرمغانی را جز اینم نیست، اِمکانم حسین

.

ِعطرِ زهرا را گرفته تار و پود پیرَهن
بویَمش، دردِ دلم را  گشته درمانم حسین

.

ای گُلِ زهرا چه گویم از جفایِ شامیان
گشت نیلی صورت ماهِ یتیمانم حسین

.

رفت غارت گوشواره، مهدِ طفلانِ یتیم
خیمه ها آتش گرفت و سینه سوزانم حسین

.

وایِ من، وای از خرابه شرم دارم از بیان
شبهِ مادر دخترت رفته زِ دستانم حسین

.

داغِ مادر تازه شد هنگامِ غسلِ دخترت
صورتِ نیلی چو مادرکرده نالانم حسین

.

گریه ی سیری نکردم چونکه امکانش نبود
رفته ام تا شام را با اشکِ پنهانم حسین

.

ناگران از اهلِ بیتت ای برادر جان مباش
چون که بودم حافظِ جانِ اسیرانم حسین

.

گرچه رفتم با اسارت با صلابت آمدم
پایبندم از اَزل بر عهد و پیمانم حسین

.

در مزارش ناله کردن آرزو دارد (حبیب)

یک نظرفرما زیارت گردد آسانم حسین

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

شاعر : حبیب رضائی رازلیقی
سرایش : ۹٨/۷/۲۷

قالب غزل
وزن : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر رمل مثمن محذوف

 

یا ضامن آهو

.

( یاضامن آهو )

دارم هوایِ مرقدت ای شاهِ من
دل می طپد در سینه ام ای ماهِ من

.

از کودکی نامت شده وردِ زبان
عشقت در این دنیا شده همراهِ من

.

کمتر زِ آهو نیستم مولا بیا
تا بنگری بر محبسِ جانکاهِ من

.

افتاده ام در بندِ صیّاد زمان 
آقا نظر کن بر اسارت گاهِ من

.

چون بچه آهو بر مزارت سر نَهم
دستی کشی  تا بر سرِ گمراهِ من

.

بر پنجره فولادِ تو گشتم دَخیل
کافی نبوده، همّت کوتاهِ من؟

.

مهمان شدم گاهی اگر بر سُفره ات
قانع نشد گویا دل خود خواهِ من

.

لایق نبودم در کنار مرقدت؟
جانم زِ تن بیرون شود، با آهِ من؟

.

گفتم رضا، راضی نشد در سینه دل
از مشهدَت تا کربلا شد راهِ من

.

حسرت به دل ماندم ، شود صبحِ فرج
چون گشته طی شش سال از پنجاه من

.

وقت اَذان گشته (حبیبم) شد سَحر
جاری شده اَشکم به سجده گاهِ من

.

شعر: حبیب رضائی رازلیقی
ــــــــــــــــــــــــــــــــ

.

قالب : غزل
بحر : رجز مسدس سالم 
وزن : مستفعلن مستفعلن مستفعلن

حسرت دیدار

( حسرت دیدار )

گوزلریم نن یاش آخور  ئوز سر و سامانیم نن

جانا گلدی ئورگیم  حالی پریشانیم نن

ای منیم طالعی آشفته  سنه واردی گله م

چوخلو گوردیم آجی لیق  همدم جانانیم نن

ئورگیم تنگه گلوب   سینه ده زندانی اولوب

درد، چوخدور کی دیم  غصه ی پنهانیم نن

یارادوبور نجه آلله  آلا گوزلی صنمی

بیر باخیش آیری سالار  مکتب و ایمانیم نن

یولمی؟ گر چی خطا  گئتمیشم امّا بیر عـمور

قاپوون سائلی یم  دیده ی بارانیم نن

لاله گون اولسادا دریا  گوزومون یاشی لن

انتظارون چکرم،  سینه ی طوفانیم نن

آیریلیق باشه گلین جک  یاشاماز شاد ئورگیم

یازارام شعر و غزل   ناله و افغانیم نن

منتظر گوزلریم آیا  گورجک گلمه گووِی

گلمسون گر ئولرم بو غم وهجرانیم نن

یوخدی چاره بو (حبیبه ) ئورگی قانه دونوب

گون باتاندا یانارام، بو یارالی جانیم نن

شاعر : حبیب رضائی رازلیقی 

ترجمه

از چشمانم خون جاریست از بی سرو سامانیم

به جان آمده دلم از  حال پریشانم

ای طالع آشفته ی من از تو دارم گله

جفای بسیار دیدم از همدم و جانانم

دل زندانی شده در سینه ام به تنگ آمده

درد بسیار است چه بگویم از غصه ی پنهانم

بنگر چه آفریده خدا ، صنمی با چشمان درشت

که بایک نگاهش فاصله میگیرم از دین و ایمانم

اگر راه  خطا رفتم و گمراه بودم اما یک عمر

سائل درگاهت بودم با دیده ی بارانیم 

اگر دریا لاله گون شود با خوناب اشکم

به انتظارت مینشینم باسینه ی طوفانیم 

این جدایی پایان نیابد دلم شاد نخواهد شد

شعر و غزل مینویسم با ناله و افغان 

آیا این چشمان منتظر آمدنت را خواهد دید؟

گر نیایی میمیرم از غم و هجران

نیست چاره به (حبیب) که دلش خون شده است

هر غروب آفتاب میسوزم با این زخم خورده جانم

پرسپولیسِ قهرمانم

( پرسپولیس  قهرمان )

تک ستاره،  شیرسرخِ  بی اَمانم

سرخ جامه، همچو ماهِ آسمانم

من مدالِ زرنشانم کشورم را

بی بدیلم، بی نظیرم،  قهرمانم

چون پلنگی برحریفانم بتازم

تور هر دروازه ای را گل نشانم

مقتدایی چون علی دارم به میدان

پوریایی مکتب هستم ، پهلوانم

آسمان با بازی من رنگِ خون شد

بر حریفان همچو تیری در کمانم

ریشه در تاریخ دارم، پرسپولیسم

افتخاراتم نه ایران، درجهانم

ای بنازم بر کلانی سر طلایی

با علی پروین به دنیا جاودانم

شیرهایی چون علی دایی به حمله

سرو قامت این چنینَم، آنچنانم

در دفاعم کوهِ غیرت باقری شد

وصفِ او نتوان نوشت، قاصر زیانم

در فرانسه تورِ اِمریکا هدف شد

وان فرارِ مهدوی کی یا جوانم

زاید آن گلهایِ هَتریکش به کامم

شهد شیرینِ عسل داده نشانم

با برانکو جام جم سر برده ایم ما

جامهای قهرمانی، تو أمانم

خون جگر گشتیم ما از هجرِ هادی

پُر نشـد جایِ  یـَلِ مازنـدرانـم

گر که پوشیدی جوان این پیرَهن را

پاس داری کن بهایش را  بدانم

شاعر : حبیب رضائی رازلیقی

معرفی کتاب

بنام خدا

ضمن سلام و خدا قوت به دوستان بزرگوارم و اساتید محترم

خوشبختانه کتاب " اشعار آئینی حبیب "

بعداز چاپ پی در پی به بازار عرضه شد و لذا جلد دوم و تکمیلی کتاب مذکور با عنوان "چکامه های آئینی و عاشورایی"  در دست چاپ میباشد

که ان شا الله بزودی توسط پخش های کتاب به بازار عرضه میگردد

که متعاقبا نحوه ی تهیه این کتاب به سمع نظر دوستان خواهد رسید

لازم به ذکر است که کتاب مذکور توسط انتشارات آفرینش چاپ و انتشار می یابد

پیروز باشید

........حبیب رضائی رازلیقی

تولدم

( تولدم )

چو شوکران بوده اگر

یه وقتایی همچو عسل

شاد بودم، یا خون جگر

گذشت یک سال دگر

عمری که چار نعل می تازه

خفته به خواب غفلتیم

اگر که خوب بودم، یا شر!

از این کتاب عمرِ من

ورق خورده برگِ دگر

وقتی صدای گریه ام 

رسید بر گوش پدر

ماما می گفت مژده حاجی

خدا به تو داده پسر

به یمنِ شادیِ خبر

گشته فناااا...

...موجودی جیب پدر!

پ ـ ن

بنام خدا

با سلام به دوستانم و اساتید محترم

خوشحالم که خداوند ثروت زیادی بر من عطا نموده

چه ثروتی بالاتر از شما؟

و مهمتر 

ثروتی بالاتر از نوکریِ نوکرانِ اَبا عبدلله ع مگر هست؟

خدایا شکررررررر

بوی پدر

( بوی پدر )

پدرم

شبا دیر میومد

همه در خواب بودیم

جز مادر

صبحِ که بیدار میشدم 

تـویِ اون هوای سرد

رفته بودش پدرم

 رخـتِ خـوابِش خالیَ بود

میخـَزیـدَم آروم

سـوی رخـتِ خـوابِ گرم بابا

اون مُتـکا و پَتـو 

بوی بابارو میداد

کاش بودی بابا

....حبیب رضائی رازلیقی

تقدیم به تمام پدران که هستند و پدرانی

که آسمانی شدند

روز پدر مبارک

رفیق بی کلک

( رفیق بی کَلک )

مادرِ من  مادرِ من

ای همه یِ باورِ من

یادم میاد اون قدیما

زمستونا ، تابستونا

وقتی شب از راه میرسید

تاریکی از پنجره ها

سَر میکشید به خونه ها

بغض تو گلوم پیله میکرد

غم تو دلم گولّه میشد

اونوقت تو بودی از پسِ

غصه ها در میومدی

زمستونایِ سرد سرد

پشت در خونه یِ گرم

برف تو کوچه قُلّه میشد

آتشِ غصه هایِ من 

خاموش میشد با خنده هات

گرمی و آرامشِ آن

اطاقِ سردم تو بودی

شادابی و سرخیِ این

چهره یِ زردم تو بودی

رو راست بگم مادرِ من

دوایِ دردم تو بودی

امّا الان که رفته ای 

صورتِ خود نهاده ام

به خاکِ تو ، به سنگِ تو

حیف نشد بوسه زنم

دست و پایِ قشنگِ تو

من که وجودم از تو بود

کاش میشدم به رنگِ تو

فرصتا رفته از کَفم

کاش میشد دست به سینه

یه عمر نوکرت باشم

حیف نشد ....

مونده به یادگار برام

شونه ای و یه آینه 

چادر نماز و عینکت

راسته میگن که مادرا

میونِ عاشقا تَکن

اگر که دلگیرم باشن

با اخماشم با نمکن

باید بگم که مادرا

رفیقای بی کَلکن

بهشت و جنتِ خدا

سند خورده به نام تو

باید ببالد به خودش

افتاده  زیرِ پای تو

.......حبیب رضائی رازلیقی

نماهنگ زیبایی از شعر در قالب تصویر و متن شعر با صدای دلنشین رضا نیک فرجام را میتوانید در آپارات و یوتیوب به آدرس پایین مراجعه نموده و مشاهده فرمایید

http://www.aparat.com/v/h3WIC

https://youtu.be/tWZc10djPcc

ماه روی نیزه ها

سرود

( ماه روی نیزه ها )

هرچه دارم از تو دارم

نیست طاقت بی قرارم

بنگر ای فرزندِ زهرا

یک نظر بر حالِ زارم

نامِ زیبایِ تو باشد

آبرویم ، اعتبارم

خاکِ مزارت شفا

هدیه یِ خوبِ خدا

ماهِ رویِ نیزه ها

شافعِ روز جزا

....ثارالله  .... ثارالله

عاشقِ زارِ تو هستم

من که بیمارِ تو هستم

بر همه دنیا ببالم

چون که زوارِ تو هستم

در دو عالم سر فرازم

که عزادارِ تو هستم

خاکِ مزارت شفا

هدیه یِ خوبِ خدا

ماهِ رویِ نیزه ها

شافعِ روزِ جزا

....ثارالله  ....ثارالله 

شاهِ من ماهِ مُنیرم

من غلامی سر به زیرم

دستِ من بر دامنِ تو 

پیش از آنی که بمیرم

درگشا  تا کربلا را

من زِ دستانِ تو گیرم

خاکِ مزارت شفا

هدیه یِ خوب خدا

ماهِ رویِ نیزه ها

شافعِ روزِ جزا

....ثارالله  ....ثارالله 

ای که هستی آرزویم

عشقِ خود را در تو جویم

سرمه ام خاکِ مزارت

کفشِ زوارِ تو بویم

رو سیاهم گرچه آقا

عمریه مدحِ تو گویم

خاکِ مزارت شفا

هدیه یِ خوبِ خدا

ماهِ رویِ نیزه ها

شافعِ روزِ جزا

....ثارالله  .... ثارالله 

بر مزارت دستِ خالی

آمدم   دارم سوالی

میشود اینجا بمیرم ؟

دفن گردم این حوالی

سنگِ قبرم فرش گردد

بر قدم هایِ اَهالی

خاکِ مزارت شفا

هدیه یِ خوبِ خدا

ماهِ رویِ نیزه ها

شافعِ روزِ جزا

.... ثارالله  .... ثارالله 

من فدایِ روحِ پاکت

پیکرِ صد چاک چاکت

میگذارم  عاشقانه

صورتم را رویِ خاکت

تا سحرگه می نگارم

نوحه هایِ سوزناکت

خاکِ مزارتِ شفا

هدیه یِ خوبِ خدا

ماهِ روی نیزه ها

شافعِ روزِ جزا

.... ثارالله  .... ثارالله 

نورِ چشمِ مصطفی یی

دردمندان را دوایی

ناجیِ دینِ محمّد ص

ای (حبیبِ ) کبریایی

شافعِ روزِ جزایی

روح و جانم را صفایی

خاکِ مزارت شفا

هدیه یِ خوبِ خدا

ماهِ رویِ نیزه ها

شافعِ روزِ جزا

.... ثارالله  .... ثارالله 

........حبیب رضائی رازلیقی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

قالب : ترجیع بند (اندکی متفاوت)

وزن : فعلاتن فعلاتن

بحر : رمل مربع مخبون سالم