مهمون بی دعوت

 [مهمون بی دعوت] 

خدایِ مهربونِ من، کارات همه روحکمته

 رضایم به رضایِ تو، هرچی باشه یرحمته

 یاری بکن خدایِ من، دلم شده یگوله غم

 ببین چشمِ گریونمو ، منتظره یه مُدتـــه

 از همه جابریدمو، وقتی که ناامیدشدم

 بایاد تو این دل من،آروم توسینه میتـپه

 کلافه ام ازاینهمه، دوز کلک رنگ وریا

 سنگیه اما دلامون،چیزیکه نیست محبته

 یکی میادیکی میره ، تواین جهان گـذرا

 فقط توشهٔ راهشون ، دلای پُرزحسرتـه

 کاش که بچه بودمو، بازمیرفتم مدرسه

 دلم درآرزویِ اون ، تخته سیاه ونیمکته

 چابک وتیزمیدویدیم ، توی حیاطِ مدرسه

 غصه نبود شاد بودیم،گرچه پدرتوزحمته

 دردلمون غوغا میشد،،زنگِ آخرومیزدن

 لواشک وقره قروت، برای ما یِه نعمته

 آلوچه های خوشمزه،تمرهندی ولواشک

 اون بساطِ مش رحیمم ، برایِ ما ضیافته

 جمعه های زیادیرو،بیدارمیکردمادرمون

 همراه بابا میشدیم، حمومی که قیامته

 بعد حموم باعجله ، میومدیم توی خونـه

 صبحونهٔ مادرمون،همش عشق وحرارته

 مرغ دلم پرکشیده،به خاطرات کودکــی

 آدم تواین دنیا[حبیب]یه مهمون بیدعوته

 ومن ا.....توفیق