قمر بنی هاشم

قمر بنی هاشم

گوهر کنز شرف ،نام آورم ابولفضل

خسرو مُلک ادب ، برادرم ابولفضــل

دید حسن جمالت ،ماه خجالت کشیـد

ماه بنی هاشمی،تو یاورم ابولفضـل

رقیه در انتظار،چشم به راه آب است

سردار لشکر من ،آب آورم ابولفضل

بچشم زیبای تو  ، تیرِ کینه  نشسته

افتاده ای بصورت ، دلاورم ابولفضل

تشنه زدی به دریا، تشنه برون آمدی

فدایِ لبِ  تشنه ، رزم آورم ابولفضل

لنگر اردوی من  ، سپه دارِ علمــدار

دستت چرا فتاده ، جنگاورم ابولفضل

چشم تو پرزخونه ، خالیه مشکت اما

ساقی طفلان من ،تو یاورم ابولفضل 

بالینِ پُر زِ خونت ، گرفته عَطر زَهـرا  

نشسته درکنارت،چون مادرم ابولفضل

اگر که داغ اکبر  ، برده صبرو قـرارم

کمرشکست غم تو ،بِدل دارم ابولفضل

دیدم تورا بدینسان،شد اکبرم فراموش

تنهاییم دراین دشت،شد باورم ابولفضل

شهباز تیز چنگم ، بال و پرت شکسته 

شکافتند سرت را ،  برابرم ابولفضل

افتاده ای زمرکب ،پرچم بدست لشکر

علم شده سرنگون ،علمدارم ابولفضل

جاریست اشک(حبیب)چکیده روی دفتر

بهرِ شفاعتِ تو ،  نظردارم ابولفضــل

             حبیب رضایی رازلیقی 

               مورخه۹۴/۹/۱۱