حالات خرابه شام

            

[حالات خرابه شام]

باغم الفت دارد این ، عاشق مبتلا بـه شب

مثالِ نی شکسته ها ،همی کندنوا به شب

غروب کرد چو آفتاب ، ستاره هاشودعیان

که اختران آسمان ، شوند همصدا به شب

کبوتران شب ببین ،  که سردهندسرودغم

جفایِ روزگار را  ،کنند بــرملا  بــه شب

ندایِ العفو العفوِ ،   زاهدانِ شبانـــه را

فتاده اندبرآستان، به سجده بی ریابه شب

چشم براهِ دلبری ،  سفرکرده به راه دور

بریزدعاشق اشک خود ،بگونه درخفابه شب

خبر بگیر ازاین غریب ، به غربت خرابه ها

بسر رسیده عمر او ، نیامدش بابا به شب

یتیمی و اسیری و ،  گرسنگی و تشنگی

شکایتش کجا برَد؟ ، نبوده آشنـا  به شب

به دیوار خرابه ها ، تکیه کند بوقت خواب

اشک به روی گونه اش ،شود شبنمابه شب

نسیم ، زلفِ پریوشش، بخواب شانه میـزند

نیست اسیرِخواب ناز ، همی کند دعابه شب

بین مریدعشق را  ، رسد بکام عشق خود

ویرانه را فرا گرفت ، طنین ربّنــا به شب

آن سرخونین وبدید ، روان نموده اشک خود

به مقدمش هدیه کند ، گوهر پربها به شب

گفت به تاریکی شب ، خوش آمدی بمنزلم

خرابه نورانی شده ، توداده ای صفا به شب

جراحت زخم لبت  ،  به زخم دل دوا کــنم

صدایِ عشق منو تو ، که میکند نوا به شب

مصیبتش حزین بوَد  ،  فقط کنم اشاره ای

فتادسربه یک طرف ، خرابه شدعزا به شب

[حبیب]پابرهنه است ،  به موقع شهادتت

به پینهٔ پاهات بی بی ،نموده اقتدا به شب

                   حبیب رضایی

        بپایان آمد این دفتر 

            حکایت همچنان باقیست